¿Felicidade?

¿Nunca vos parastedes a pensar como a vosa vida vos decepcionou?

cando somos nenos soñamos con todo o que vemos na televisión

queremos que a nosa vida sexa tan interesante coma a do protagonista da pelicula de turno...

estuda, consigue un bo traballo, encontra a tua parella perfecta, casate, ten fillos e vive con plenitude o resto da tua vida

consume, necesitas es ipod, ese dvd, esa playstation 3, destaca sobre todos... ¿quen se fixará en ti si non podes permitirte todo o que esta sociedade de consumo che incita a comprar?

hipotecate, valerá a pena se con eso consigues ver o futbol todolos domingos, comprar un coche con unha cantidade obscena de cabalos e deitarte nese colchón tan comodo que anuncian a altas horas da madrugada na teletenda

o fodido é que o crees....

e segues o xogo...

pero un bo dia encontraste traballando nun curro de merda, con mais responsabilidades das que podes soportar e con unha bonita espada de Damocles sobre a tua cabeza

entraches no xogo... cecais fuches inxenuo, pero agora ninguen te poderá sacar do abismo, aceptao e morre en paz

xa o dixo Bakunin: "Pra instaurar un novo sistema, é preciso DESTRUIR o existente"

pero eso amig@ meu, sempre será unha utopia...

ou cecais non?

Benvidos a miña confusa mente